Məhəmməd ibn Əhməd ibn Həfs ibn əz-Zibriqən əl-İcli əl-Buxari (ərəb. أبو حفص الصغير; 877, Buxara) — Hənəfi fəqih, Əbu Həfs əl-Kəbirin oğlu.[1]
| Əbu Həfs əs-Sağir | |
|---|---|
| ərəb. أبو حفص الصغير | |
| Doğum tarixi | XI əsrin əvvəli |
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | |
| Vəfat yeri | Buxara, Özbəkistan |
| Atası | Əbu Həfs əl-Kəbir |
| Elm sahəsi | fiqh |
Bəni İcl qəbiləsinə mənsubdur. Buxarada dünyaya gəlmiş, fiqh elmini atasından öyrənmişdir.[2] Atası kimi o da Buxaranın ən hörmətli şəxslərindən biri idi. Ən məşhur tələbəsi Səbəzmunidir. Onun Samanilər ilə yaxın əlaqələri var idi. Mənbələrdə onun "ər-Rəd alə əhlil-əhva" adlı əsərin müəllifi olduğundan bəhs edilir. Lakin bu əsər dövrümüzə qədər gəlib çatmamışdır.[1] O, hicri 264-cü (877) ildə, Buxarada vəfat etmiş, atasının məzarının yanın dəfn edilmişdir.[3]
- ↑ 1 2 Bedir, Murteza. "EBÛ HAFS el-KEBÎR". TDV İslâm Ansiklopedisi. 2020. Archived from the original on 2025-06-17. İstifadə tarixi: 25.09.2025.
- ↑ Zəhəbi. Aləmün-nubəla (ərəb). XII. 618.
- ↑ Muinül-Füqəra, Əhməd ibn Mahmud. Tarixi-Mollazadə (fars). 17–19.