Antimilliyyətçilik (q.yun. ἀντι – "qarşı" və "milliyyətçilik" sözlərindən) — milliyyətçiliyə qarşı etiraza verilən ad. Milliyyətçiliyin adətən azad şəkildə seçilmiş dini və ya mədəni inam və vərdişlərə əsaslanaraq daha bitişmiş və müstəqil olan kimlik seçimləri ilə münaqişədə olarkən inam və ya kimlik sistemi olaraq qəbul edilməsi əraziyə əsaslanan milliyyətçiliyin legitimliyini əsassız çıxara bilər. Beynəlmiləlçiliyin müxtəlif formaları alternativ seçimlər irəli sürür. Onların hamısı ölkələr, dövlətlər, milli sərhədlər, mədəniyyətlərin qorunub saxlanması və kimlik siyasəti konsepsiyalarına qəti surətdə qarşı çıxmırlar. Məsəlüçün, çağdaş multilateralizm bu konsepsiyalara qarşı çıxmır, ancaq proletar beynəlmiləlçilik və kosmopolitizmin müxtəlif növləri bu konsepsiyalara qarşı çıxır.
Bəzi antimilliyyətçilər milliyyətçiliyin hər bir formasına qarşı çıxırlar. Bu mövzunun variasiyaları daha çox marksist nəzəriyyəsində görünür. Karl Marks və Fridrix Engels "işləyənlərin ölkəsi yoxdur" deyərək milliyyətçiliyə tamamilə qarşı çıxırlar.[1] Buna baxmayaraq, Kris Harman kimi trotskiçilərin əksəriyyəti milliyyətçiliyi açıq şəkildə tənqid etsə də tərəqqipərvər milli mübarizə adlandırığı hərəkatları dəstəkləmişdir.[2]
- ↑ Hovard Uollmen, Fillip Spenser. Nationalism: A Critical Introduction (ingilis). SAGE. 2002. 8–9.
- ↑ Harman, Chris. "The Return of the National Question". marxists.org (ingilis). Marxists’ Internet Archive. 5 avqust 2018 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 14 may 2019.