Apardı könlümü bir xoş qəmərüz canfəza dilbər — İzzəddin Həsənoğlunun qəzəli. Şeirin bədii forma, məzmun və ifadə baxımından Nizami Gəncəvinin şeirinə yaxın olması onu göstərir ki, İzzəddin Həsənoğlu Nizamidən təsirlənmişdir. 1391-ci ildə tatar-qıpçaq şairi Seyfi Sarayi Misirdə yazdığı əsərinə Həsənoğlunun bu şeirini əlavə etmiş, ona nəzirə də yazmışdır. Həsənoğlunun qəzəli Mehmed Fuad Köprülü tərəfindən tapılmışdır.
"Apardı könlümü bir xoş qəmərüz canfəza dilbər" qəzəli əruz vəzninin həcəz bəhrində yazılmışdır. Şeirdə sufiyani eşlə dünyəvi eşq qovuşmuş şəkildədir. Dilbərin boyu və danışığı sürahiyə və onun içindəki şəraba bənzədilmişdir, aşiqin çəkdiyi əziyyət isə orta əsrlərdə ənbərin odla yoxlanılması ilə müqayisə edilmişdir. İzzəddin Həsənoğlunun panteist düşüncələri də şeirdə nəzərə çarpır. Ümumilikdə, bu qəzəl Azərbaycan ədəbiyyatında bədii-fəlsəfi poeziyanın ən gözəl nümunələrindən biridir.
İzzəddin Həsənoğlunun qəzəlinə ondan sonra türk və fars dillərində bir sıra nəzirələr yazılmışdır. Türkdilli nəzirə yazanlar arasında Seyfi Sarayi, XV əsr Anadolu şairi Əhməd Daini, Azərbaycan ədiblərindən isə Möhnəti Bakuyi (XIV əsr), Şəkili Nəbi (XVIII əsr), Şirvanlı Saleh (XVIII əsr), Əbdülxalıq Cənnəti (1855-1931), farsca nəzirə yazanlar arasında isə İma, Tüfeyli (XV-XVI əsrlər), Hindistanda yaşamış Bədili (XVII əsr) misal göstərilə bilər. "Apardı könlümü bir xoş qəmərüz canfəza dilbər" şeirinə İranda, Hindistanda, Anadoluda, həmçinin qıpçaq türkcəsində nəzirələr yazılması onu göstərir ki, şair bu bölgələrdə də tanınırdı.