Pyer Məhəmməd Sayd yaxud Pyer Murad Sayd[1] (1475, Türkiyə – 1522, Rodos) — Cem Sultanın oğlu, Osmanlı şahzadəsi.
| Pyer Məhəmməd Murad Sayd | |
|---|---|
| 17 oktyabr 1492 – 1522 | |
| Əvvəlki | Titul yaradıldı |
| Şəxsi məlumatlar | |
| Doğum tarixi | 1475 |
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | 1522 (46–47 yaşında) |
| Vəfat yeri | |
| Fəaliyyəti | əsilzadə |
| Atası | Cem Sultan |
| Anası | Yelena-Mariya dei Konti Orsini di Pitilyano |
| Həyat yoldaşı | Mariya Konsetta Doriya |
| Uşağı | Oşin Pyer Sayd |
| Dini | Katolik |
1475-ci ildə Konyada, atasının Karaman valisi olduğu dövrdə anadan olmuşdu. Cem Sultan Rodosa gedəndə o Misirdə nənəsi ilə qalmışdı. 1490-cı illərdə Rodosa köçmüş və burda 17 oktyabr 1492-ci ildə xristian olmuşdur.
Daha sonra Papanın dəvətilə atasının yanına — Romaya köçmüş və burada Papa VI Aleksandr tərəfindən "Sayd knyazı" əsilzadə titulu verilmişdi. Daha sonra isə 1495-ci ildə Neapol şəhərinə köçmüş və burada Neapol krallığı hökmdarı I Ferdinand (Neapol kralı) isə ona Sayd vikontu titulunu vermişdi. Burada o Genuyanın Neapoldakı konsulunun qızı Mariya Konsetta Doriya ilə evlənmişdi. 1522-ci ildə Rodosu ziyarət edərkən Osmanlı hücumu nəticəsində ən kiçik oğlu Mustafa ilə birlikdə öldürülmüşdür. Qəbri Rodos kafedralında idi, lakin dağıdılmışdır.[2]
Mariya Konsetta Doriya ilə evlənmişdir. Övladları:
- Oşin Pyer Sayd — Sayd knyazlığının ikinci knyazı.
- Donna Yelena Sayd (d. 1502, Roma — ö. 1576, Roma) — rahibə olmuşdu.
- Donna Konsetta Sayd (d. 1503, Roma — ö. 1605, Roma) — 102 il yaşamış, 4 dəfə evlənmişdir.
- Nikola Sayd (d. 1505, Roma — ö. 1536, Malta) — Maltaya köçmüşdü. Nikolo Saydın vəsiyyətnaməsi
- Ambrosio Paolo Sayd (d. 1506, Roma — ö. 1551, Malta) — qardaşı ilə Maltaya köçmüşdü. 1541–1542ci illərdə Qozo adasının qubernatoru olmuşdur.
- Mustafa Tommaso Sayd (d. 1508, Roma — ö. 1522, Rodos) — atası ilə birlikdə edam olunmuşdur.
- ↑ "Fatih ile Cem Sultan'ın 'Papalık' ve 'Bizans Prensi' olan Hristiyan torunları". 21 mart 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 12 iyun 2014.
- ↑ Nikolas Vatin, Études Ottomanes XVe-XVIIIe siècles, səh. 501