Adonis (lat. Adonis) — bitkilər aləminin qaymaqçiçəklilər dəstəsinin qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
| Xoruzgülü | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| | ||||||||||
| Elmi təsnifat | ||||||||||
|
Domen: Klad: Ranqsız: Aləm: Klad: Klad: Klad: Klad: Klad: Klad: Klad: Dəstə: Fəsilə: Yarımfəsilə: Triba: Cins: Xoruzgülü |
||||||||||
| Beynəlxalq elmi adı | ||||||||||
| ||||||||||
Bir və ya çoxillik ot bitkisidir. Yarpaqları çox bölümlüdür. Azərbaycanda 5 növü məlumdur. Zəhərli olduğundan heyvanlar yemir. Ən çox yayılanı bahar xoruzgülüdür (lat. Adonis vernalis). Otunun və çiçəyinin sulu cövhərindən ürək və ürək-damar nevrozlarında istifadə olunur.
- Adonanthe Spach
- Adoniastrum Schur
- Chrysocyathus Falc.
- Cosmarium Dulac
- Yay xoruzgülü (Adonis aestivalis L.)
- Adonis aleppica Boiss.
- Amur xoruzgülü (Adonis amurensis Regel & Radde)
- Adonis annua L.
- Apennin xoruzgülü (Adonis apennina L.)
- Adonis bobroviana Simonov.
- Qızılı xoruzgülü (Adonis chrysocyathus Hook.f. & Thomson)
- Adonis coerulea Maxim.
- Adonis cretica (Huth) Imam, Chrtek & A.Slavíková
- Adonis cyllenea Boiss., Heldr. & Orph.
- Adonis davidi Franch.
- Adonis dentata Delile
- Adonis distorta Ten.
- Adonis eriocalycina Boiss.
- Alovlu xoruzgülü (Adonis flammea Jacq.)
- Adonis fucensis F.Conti & Bartolucci
- Adonis globosa C.H.Steinb. ex Rech.f.
- Adonis × hybrida G.Wolff ex Simonk.
- Adonis leiosepala Butkov
- Adonis microcarpa DC.
- Adonis mongolica Simonov.
- Adonis multiflora Nishikawa & Koji Ito
- Adonis nepalensis Simonov.
- Adonis palaestina Boiss.
- Adonis pseudoamurensis W.T.Wang
- Adonis pyrenaica DC.
- Adonis ramosa Franch.
- Adonis sachalinensis Gorovoj & S.Volkova
- Adonis scrobiculata Boiss.
- Adonis shikokuensis Nishikawa & Koji Ito
- Adonis sutchuenensis Franch.
- Adonis tianschanica (Adolf) Lipsch.
- Türküstan xoruzgülü (Adonis turkestanica (Korsh.) Adolf)
- Bahar xoruzgülü (Adonis vernalis L.)
- Adonis villosa Ledeb.
- Volqa xoruzgülü (Adonis volgensis Steven ex DC.)
- ↑ Linney K. Genera plantarum eorumque characteres naturales, secundum numerum figuram, situm, & proportionem omnium fructificationis partium. 5 Stokholm: 1754. S. 242. doi:10.5962/BHL.TITLE.746
- ↑ Linnaeus C. Species Plantarum (lat.): Exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas. 1753. C. 1. S. 547.