Zəki Beyləqani (ərəb. زكي البيلقاني) və ya Əbu Əhməd Zəki ibn əl-Həsən ibn Ömər ibn İmran[1] əl-Beyləqani[2] əş-Şafii ət-Tacir[3] (ərəb. أبو أحمد البيلقاني; 1186 – 1277 və ya 1278) — azərbaycanlı fəqih və kəlamçı.
| Əbu Əhməd əl-Beyləqani | |
|---|---|
| ərəb. أبو أحمد البيلقاني | |
| Doğum tarixi | |
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | 1277 və ya 1278 |
| Vəfat yeri | Ədən, Yəmən |
| Elm sahələri | fiqh, kəlam |
Hicri 582-ci (1186) ildə anadan olub.[1] Xorasana gedib. Fəxrəddin Razi və Qütb əl-Misriyə tələbəlik edib. əl-Müəyyəd ət-Tusidən "Muvatta"nı, "Cüz İbn Nəcdə"ni və başqa əsərləri dinləyib.[3] Hicri 630-cu (1233) ildə Şama gedərək müəllimlik edib və Tacəddin ibn Cəfərin qiraəti ilə hədis nəql edib.[3] Camaləddin əs-Sabuni, Nurəddin Əli ibn Cabir əl-Haşimi, Şəhabəddin Əhməd ibn Məhəmməd əl-İsərdi və başqaları ondan hədis rəvayət ediblər. Bir müddət İskəndəriyyədə ticarətlə məşğul olub. Sonra hicri 636-cı ildə (1238)[1] Yəmənə gedərək müəllimlik edib və orada məşhurlaşıb. Hicri 676-cı (1277[4] və ya 1278) ildə Ədəndə vəfat edib.[5] Zəhəbi onu "Şeyx İmam" adlandırmışdır.[3] İbn Cabir onun haqqında demişdir:
|
Öz dövründə elm, zahidlik və təqvada misilsiz idi.[2] | 
|
- ↑ 1 2 3 Əliyeva, Nərgiz. Orta Əsrlərdə Azərbaycan alimlərinin elmi əlqaələri və tədris fəaliyyəti (PDF) (az.). Bakı: Turxan. 2015. 11.
- ↑ 1 2 "زكي بن الحسن بن عمر البيلقاني أبي أحمد". تراجم. 14.11.2005 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 14.11.2005.
- ↑ 1 2 3 4 Zəhəbi. Aləmün-Nubəla (ərəb). 6581.
- ↑ Bünyadov, Ziya. Аzərbаусаn Atabəylər dövləti (az.). Bakı: Elm. 1985. 231.
- ↑ Subki, Tacəddin. ət-Təbəqatüş-Şafiiyyə (ərəb).