Ekoloji kommunikasiya

Ekoloji kommunikasiya və ya Ətraf mühit kommunikasiyası – insanın ətraf mühitlə qarşılıqlı əlaqəsi və bu mövzudakı kommunikasiya formalarının öyrənilməsi və tətbiqidir.^[1] Ətraf mühit kommunikasiyası şəxslərarası ünsiyyətdən və virtual icmalardan tutmuş, iştirakçı qərarvermə prosesləri və ətraf mühit mövzularının mediada işıqlandırılmasına qədər geniş spektrdə qarşılıqlı təsirləri əhatə edir.

Tətbiqi baxımdan Aleksandr Flor ətraf mühit kommunikasiyasını ünsiyyət yanaşmalarının, prinsiplərinin, strategiyalarının və texnikalarının ətraf mühitin idarə olunması və mühafizəsi üçün tətbiqi kimi müəyyənləşdirir.^[2]^[3]

Tarixi inkişafı

Ətraf mühit kommunikasiyası, ənənəvi ritorika nəzəriyyəsindən ayrılaraq, 1980-ci illərdə ABŞ-də formalaşmağa başlamışdır.^[4] Tədqiqatçılar bu sahəni müstəqil nəzəri istiqamət kimi öyrənməyə başlamışdılar. Bunun əsas səbəbi ətraf mühit fəallarının auditoriyanı inandırmaq üçün təsvirlərdən və xüsusi ifadələrdən istifadə etmə tərzi idi.

Bundan sonra ətraf mühit kommunikasiyası nəzəriyyəsi bir sıra mühüm mərhələlərə çatmışdır. Onlardan ən əhəmiyyətlilərindən biri 2007-ci ildə "Environmental Communication" adlı elmi jurnalın təsis edilməsi olmuşdur.^[5]

Akademiya

Akademik sahə kimi ətraf mühit kommunikasiyası, kommunikasiya elmləri, ətraf mühit tədqiqatları, ekologiya, risklərin analizi və idarə olunması, sosiologiya və siyasi ekologiya daxil olmaqla müxtəlif fənlərin kəsişməsindən yaranmışdır.

2004-cü ildə nəşr olunmuş kitabında Aleksandr Flor, ətraf mühit kommunikasiyasını interdisiplinar xarakter daşıyan ətraf mühit elmlərinin mühüm tərkib hissəsi hesab etmişdir. O, mövzuyla bağlı kitabına belə bir açıqlama ilə başlamışdır: "Müasir ekoloji hərəkat ətraf mühit kommunikasiyası ilə başlamışdır. Ətraf mühit hərəkatı bir müəllifin qələminin yaratdığı qığılcımla – daha dəqiq desək, Reyçel Karsonun daktilosu ilə alovlanmışdır."

Florun fikrincə, ətraf mühit kommunikasiyasının altı əsas elementi mövcuddur:

ekoloji qanunların bilikləri;
mədəni ölçüyə həssaslıq;
səmərəli şəbəkələşmə bacarığı;
sosial gündəmin formalaşdırılmasında medianın effektiv istifadəsi;
ətraf mühit etikası anlayışının dəyərləndirilməsi və tətbiqi;
mübahisələrin həlli, vasitəçilik və arbitraj.^[2]

Ədəbiyyat siyahısı

Katz-Kimchi, Merav; Goodwin, Bernhard. "FORUM: Organizing and Integrating Knowledge about Environmental Communication". Environmental Communication. 9 (3). 3 iyul 2015: 367–369. doi:10.1080/17524032.2015.1042985.
Tema Milstein, "Environmental Communication Theories," in Stephen W. Littlejohn and Karen A. Foss (Eds.), Encyclopedia of Communication Theory, Thousand Oaks, CA: Sage, 2009, pp. 344–349. http://sk.sagepub.com/reference/communicationtheory/n130.xml
Tema Milstein and Gabi Mocatta, "Environmental Communication Theory and Practice for Global Transformation: An Ecocultural Approach," in Yoshitaka Miike and Jing Yin (Eds.), The Handbook of Global Interventions in Communication Theory, New York: Routledge, 2022, pp. 474–490. http://dx.doi.org/10.4324/9781003043348-35
Harris, Usha Sundar. "Engaging communities in environmental communication". Pacific Journalism Review. 23 (1). 21 iyul 2017: 65. doi:10.24135/pjr.v23i1.211.
Comfort, Suzannah Evans; Park, Young Eun. "On the Field of Environmental Communication: A Systematic Review of the Peer-Reviewed Literature". Environmental Communication. 12 (7). 3 oktyabr 2018: 862–875. doi:10.1080/17524032.2018.1514315.

İstinadlar

↑ https://theieca.org/resources/environmental-communication-what-it-and-why-it-matters (#bare_url_missing_title). 2 may 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 12 dekabr 2019.
↑ ¹ ² Environmental Communication.
↑ Flor, Alexander. (2004). Environmental Communication Arxivləşdirilib 2018-07-30 at the Wayback Machine. Diliman, Quezon City: University of the Philippines-Open University.
↑ Harris, Usha. "Engaging communities in environmental communication". Pacific Journalism Review. 23. iyul 2017: 65–79. doi:10.24135/pjr.v23i1.211.
↑ Katz-Kimchi, Merav. "Organizing and Integrating Knowledge about Environmental Communication". Environmental Communication (9). 2015: 367–369. doi:10.1080/17524032.2015.1042985.

International Environmental Communication Association (IECA) – a professional association for environmental communication practitioners, teachers, and scholars
ClimateClock: clock counting down to 1,5°C temperature rise
Lexington book series on Environmental Communication and Nature: Conflict and Ecoculture in the Anthropocene
Talk.Eco: Resources for Environmental Communicators Arxivləşdirilib 2022-09-24 at the Wayback Machine – a website featuring curated resources for environmental communication professionals
Environmental Communication: What it is and Why it Matters by Mark Meisner
Environmental Communication: Research Into Practice – an online course
Bibliography of books in environmental communication by Mark Meisner
ECOresearch Network – Research Network on Environmental Online Communication
Indications: Environmental Communication blog (inactive), 2010–2012
About the Environmental Communication Division – The International Communication Association Environmental Communication Division
Communication et environnement, le pacte impossible Arxivləşdirilib 2016-02-16 at the Wayback Machine by Thierry Libaert

[1] ttps://theieca.org/resources/environmental-communication-what-it-and-why-it-matters (#bare_url_missing_title). 2 may 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 12 dekabr 2019.

[:1-2] ¹ ² Environmental Communication.

[3] Flor, Alexander. (2004). Environmental Communication Arxivləşdirilib 2018-07-30 at the Wayback Machine. Diliman, Quezon City: University of the Philippines-Open University.

[Harris-4] Harris, Usha. "Engaging communities in environmental communication". Pacific Journalism Review. 23. iyul 2017: 65–79. doi:10.24135/pjr.v23i1.211.

[Katz-Kimchi-5] Katz-Kimchi, Merav. "Organizing and Integrating Knowledge about Environmental Communication". Environmental Communication (9). 2015: 367–369. doi:10.1080/17524032.2015.1042985.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]