Susak sindromu koklea, tor qişa və beyin arteriollarını təsir edən son dərəcə nadir bir xəstəlikdir və qadınlarda daha çox rast gəlinir.[2]
| Susak sindromu | |
|---|---|
 | |
| XBT-10-KM | I67.7 |
| XBT-9 | 348.39 |
| XBT-9-KM | 348.39[1] |
| DiseasesDB | 32752 |
| MeSH | D055955 |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Susak sindromunun əsas əlamətlərinə ikitərəfli sensorinöral eşitmə itkisi, işemik retinopatiya və yarımkəskin ensefalopatiya kimi əlamətlər daxildir.[3] Lakin, bu triadanın bütün əlamətləri erkən mərhələlərdə mövcud olmaya bilər ki, bu da diaqnozu xeyli çətinləşdirir. Alətlər vasitəsilə aparılan diaqnostika zamanı fərqli olaraq diqqət çəkən xüsusiyyət odur ki, vaskulyar ocaqlar (zədələnmələr) kontrast maddəni sistemik vaskulitlərdəki kimi yığmır, və periventrikulyar zonada, beyincikdə və ağ şəbəkənin (corpus callosum) daxilində çoxsaylı ocaqlar müşahidə olunur. Beyin qabığında (boz maddədə) isə bu ocaqlar nadir hallarda olur.[4] Onurğa beynində ocaqların olmaması, Susak sindromunun sklerozun yayılmış forması (MS) ilə fərqləndirilməsinə imkan yaradır. Retina damarlarında (tor qişada) damar tutulması (oklüziya) əlamətləri, lakin, demyelinizasiya proseslərinin olmaması, bu xəstəlik üçün xarakterikdir. 2017-ci ildə Merilend Universitetindən olan amerikalı alimlər müəyyən etmişlər ki, Susak sindromu məşhur ispan rəssamı Fransisko Qoyanın 1793-cü ildə tutulduğu və eşitmə qabiliyyətini itirməsinə səbəb olan naməlum xəstəliyin əslində məhz bu sindrom olduğunu göstərir.[5]
Qeyd etmək lazımdır ki,[6] hazırda Susak sindromunun müalicəsi üçün ümumqəbul olunmuş bir protokol (alqoritm) mövcud deyil. Bəzi xəstələrdə qlükokortikosteroidlər, siklofosfamid və immunqlobulinlərdən istifadə olunan monoterapiya effektiv olur.[7] Digər xəstələrdə isə bu preparatların müxtəlif kombinasiyalarda eyni zamanda tətbiqi yaxşı nəticələr verir.[8] Həmçinin, plazmaferez və hiperbarik oksigenasiya müalicəsinin müsbət təsiri barədə də məlumatlar mövcuddur.[9][10]
- ↑ Monarch Disease Ontology release 2018-06-29. 2018-06-29 2018.
- ↑ "Неврастения, раздражительность, хроническая усталость — симптомы и лечение". 14 sentyabr 2014 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 6 fevral 2010.
- ↑ Ольшанецка-Глинянович М., Грицек А. Синдром Сусака. Пер. с англ. Н. Д. Фирсовой (2018)
- ↑ "La maladie du célèbre peintre Goya a enfin été diagnostiquée". Sciences et Avenir (fransız). 19 noyabr 2020 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 yanvar 2021.
- ↑ Colette Dehalle. "La maladie de Goya enfin identifiée". Podcast Journal, l'information internationale diffusée en podcast (fransız). 5 mart 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 yanvar 2021.
- ↑ Evangard B; Schacterie R.S.; Komaroff A. L. "Chronic fatigue syndrome: new insights and old ignorance". Journal of Internal Medicine. 246 (5). 1999-11: 455–469. doi:10.1046/j.1365-2796.1999.00513.x. PMID 10583715.
- ↑ WHO. "Chapter V Mental and behavioural disorders (F00-F99)". 2007. 24 iyul 2010 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 9 oktyabr 2009.
- ↑ Fogoros, R. [heartdisease.about.com/cs/womensissues/a/dysautonomia.htm "A family of misunderstood disorders"] (#bad_url). About.com. 29 may 2006. 3 aprel 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 11 sentyabr 2008.
- ↑ "Каждый 50-й подросток страдает от синдрома хронической усталости". РИА Новости (rus). 25 yanvar 2016. 29 fevral 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 avqust 2016.
- ↑ Simon M. Collin, Tom Norris, Roberto Nuevo, Kate Tilling, Carol Joinson. Chronic Fatigue Syndrome at Age 16 Years. . 137 (журн) (ingilis) (2 — Art. e20153434). — 2016. — 01 fevral. doi:10.1542/peds.2015-3434. ISSN 1098-4275. PMID 26810786. 2018-07-23 tarixində arxivləşdirilib.